Σήμερα οι μελισσοκόμοι μεταφέρουν τις κυψέλες τους ανάλογα με την ανθοφορία σε διαφορετικό κάθε φορά τόπο. Έτσι, νωρίς την άνοιξη τις πηγαίνουν στους πορτοκαλεώνες και γενικά σε χαμηλά υψόμετρα για να συλλέξουν οι μέλισσες χυμούς από τα ανθοφόρα φυτά και αργότερα τις ανεβάζουν σε μεγαλύτερα υψόμετρα, όταν ανθίζουν τα αρωματικά φυτά και βότανα και ιδιαίτερα το θυμάρι που δίνει τα μοναδικά χαρακτηριστικά του στο κρητικό μέλι. Ο «τρύγος» πραγματοποιείται τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο.

Συγκεκριμένα το «Πευκοθυμαρόμελο Κρήτης» παράγεται από τη φυσική ανάμιξη, όψιμα ανθισμένων θυμαριών με τις μελιτοεκκρίσεις του πεύκου και είναι αποτέλεσμα του ιδιαίτερου τρόπου εκμετάλλευσης των μελισσών, από του Κρητικούς μελισσοκόμους.

Ο πρώτος τρύγος από τα μελίσσια, προέρχεται από την ανάμιξη του θυμαρίσιου μελιού και του πευκόμελου και το προϊόν είναι γνωστό, ως ΠΕΥΚΟΘΥΜΑΡΟΜΕΛΟ.